De Tempelier Nijmegen
Het is de Tempelier en dat weet ik zeker.
Is het omdat je er zo lekker kan zitten met een krant?
Omdat het uitstekend borrelen is en feesten in het weekend?
Of is het dat verwarmde terras met een bijna huiselijk gevoel?
Of zijn het de mensen, die daar werken met zoveel liefde voor het vak?
Het is meer dan dat! Meer dan ik kan schrijven.
Kom eens langs… je bent welkom… meer dan welkom!
Sommige kroegen
Sommige kroegen zijn smal en diep als doodlopende straatjes.
De Tempelier is er zo een. Eenmaal binnen word je tussen de lichamen
die de geul tussen bar en tafeltjes opvullen vanzelf de hele lengte van het
café door gewalst. Peristaltisch. Tientallen konten – magere, brede, slappe,
harde – proberen hun vorm in je af te drukken.
Onder tafels lagen al heel wat honden. Ze kregen van hun vrouwtjes
de cafés noirs die Floor en Laura bij de koffie serveerden.
A.F.Th. van der Heijden, Vallende ouders (De tandeloze tijd dl 1), 1983
